Aktywność
Inteligencja
Chęć do zabawy
Łatwość szkolenia
Kontakt z dziećmi
Kontakt z innymi psami
Kontakt z kotami
Linienie
Jest to jedna z ras psa, która należy zarówno do szpiców jak i psów pierwotnych, które są klasyfikowane jako północne szpice myśliwskie. Inne nazwy to: Norweski elghund szary, Norwegian Elhhound Grey oraz Norsk Elghund Gra. Rasa ta pochodzi z Norwegii i niegdyś była używana jako psy myśliwskie, które wystawiały zwierzynę i były używane do polowań na łosie. Obecnie zdecydowanie jest to pies stróżujący, który mocno przywiązuje się do właścicieli, natomiast podczas pracy np. polowań zwierzę to jest niezależne i samodzielne. Uwielbia współpracę z człowiekiem i z całą pewnością mocno angażuje się w zadania, które zostały mu przydzielone.
Aktywność
Inteligencja
Chęć do zabawy
Łatwość szkolenia
Kontakt z dziećmi
Kontakt z innymi psami
Kontakt z kotami
Linienie
Z całą pewnością możemy powiedzieć, że jest to szpic o sterczącym i obfitym futrze. Ma maść wilczastą, ostro zakończone uszy oraz naprawdę gęste owłosienie. Jego ogon to duża „kita”. Jego klasyfikacja F.C.I. to grupa 5 Szpice i psy ras pierwotnych, Sekcja 2 Nordyckie psy myśliwskie podlegają próbom pracy wyłącznie w krajach nordyckich (Szwecja, Norwegia, Finlandia).Wygląd ogólny podobny jest do typowego szpica. Ma zwarty i krótki tułów oraz kwadratową budowę. Szyja jest elastyczna i ma dobry wysięg. Proste uszy oraz gruba i obfita szata, która nie może być zbyt długa. Ogon jest ciasno zawinięty nad grzbietem. Elkhund szary ma kwadratową budowę. Długość czaszki i długość kufy są identyczne. Jego temperament jest nieustraszony, energiczny i odważny. Waga psa to około 25 kg, a waga suki około 22kg. Wielkość- pies (52 cm), suka (49 cm).
BUDOWA OGÓLNA: Mózgoczaszka jest klinowata i stosunkowo szeroka między uszami. Szczupła. Czaszka jest nieco wysklepiona. Nos jest czarny. Kufa- stopniowo zwężająca się, zarówno widziana z góry, jak i zboku. Prosty grzbiet nosa. Wargi są ściśle przylegające. Zgryz jest nożycowy a uzębienie kompletne. Oczy zdecydowanie nie są wyłupiaste i mają ciemnobrązowy kolor. Uszy są osadzone wysoko, stabilne i stojące oraz stosunkowo małe. Ich długość przekracza nieco szerokość u nasady. Spiczaste i bardzo ruchome. Szyja jest średniej długości, mocna z dobrym wysięgiem. Elhkund szary nie posiada luźnej skóry. Jego tułów jest mocny oraz krótko związany. Górna linia jest prosta od kłębu do nasady ogona. Grzbiet jest silny, umięśniony i prosty. Lędźwie- dobrze rozwinięte. Zad- mocny i szeroki. Klatka piersiowa-szeroka i głęboka oraz dobrze wysklepiona. Brzuch- niemal prosty. Ogon jest wysoko osadzony, mocny. Stosunkowo krótki. Gęsta szata, lecz bez pióra. Ciasno zawinięty nad środkową linią ciała; nie może być noszony na którejkolwiek stronie grzbietu. U dorosłego psa koniuszek ogona nie może być wyprostowany. Kończyny muszą być umięśnione i prawidłowo ukątowane. Ruch powinien być lekki i nie wymagający wysiłku. Równoległe prowadzenie kończyn, zarówno widziane z przodu, jak i z tyłu. Skóra zdecydowanie sprężysta, bez zmarszczek na głowie. Włos powinien być średniej długości oraz gruby, gęsty. Włos na głowie i przedzie kończyn – krótki i gładki, najdłuższy na szyi, udach, z tyłu kończyn i na ogonie. Miękkie podszycie. Barwa sierści powinna być szara, w różnych odcieniach. O kolorze stanowią czarne koniuszki włosów okrywowych. Maść jaśniejsza na klatce piersiowej, brzuchu, kończynach, spodzie ogona, pod nasadą ogon.
Jest to pies niezwykle odważny, przyjacielski i zrównoważony. Wyjątkowo inteligentny i oddany właścicielowi, a także samodzielny. Lubi kontakt z ludźmi, natomiast zdecydowanie potrzebuje dobrego wychowania i ustalenia granic już na samym początku. Ma silny popęd łowiecki, dlatego w przypadku nie zaspokojenia tej potrzeby pies będzie się nudził, może niszczyć wiele rzeczy, a w najgorszych wypadkach jego frustracja może objawić się agresją. Pies ten potrzebuje kompana nie tylko w postaci swojego właściciela ale także innego psa tej samej rasy, gdyż nie lubi być izolowany od stada. Elkhund szary lubi dzieci, jest bardzo cierpliwy i tolerancyjny, a w przypadku innych zwierząt jest dość łagodny. Warto jednak pamiętać, że dorosłe samce niekoniecznie muszą polubić się z innymi samcami, szczególnie jeżeli oba psy nie są kastrowane. Jest bardzo czujnym stróżem, natomiast sam raczej nie obroni. Jedynie da znać szczekaniem, że dzieje się coś niepokojącego i wyczuwa zagrożenie. Wymaga bardzo dużo ruchu o czym zdecydowanie trzeba pamiętać.
Zdrowy elkhund przeżyje około 12-13 lat natomiast warto pamiętać, że zależy to od wielu czynników takich jak: choroby wrodzone, choroby nabyte, sposób utrzymania, sposób żywienia oraz oczywiście nieszczęśliwe zdarzenia losowe.
Psy te są z reguły zdrowe, jednak mają tendencję do tycia, dlatego szczególną uwagę należy zwracać na to ile pies je oraz czy ma odpowiednią dawkę ruchu każdego dnia. Zdarza się u nich postępujący zanik siatkówki, dysplazja stawu biodrowego oraz wszelkie problemy nerkowe oraz torbiele. Wraz z upływem czasu, im pies jest starszy tym częściej występują takie problemy. Do tego wszystkiego warto również powiedzieć o chorobach tarczycy.
Elkhundy mają łatwą w pielęgnacji sierść, natomiast warto pamiętać, że dwa razy w roku naprawdę intensywnie linieją i w tym okresie wymagają obfitego szczotkowania. Warto oczywiście regularnie czyścić im zęby oraz uszy, aby zapobiegać niechcianym infekcjom.
Psy te nie mają innych wymagań żywieniowych niż pozostałe psy. Pamiętajmy o tym, że mając dużą dawkę ruchu powinny one dostawać karmę, która zapełni ich zapotrzebowanie energetyczne. Musi być ona bogata w makro i mikroelementy, wszelkie witaminy. Warto pamiętać o tym, aby wybierać karmę bogato odżywczą, która ma dobry skład i będzie zdrowa dla naszego pupila.
Głównie w Skandynawii psy te są nadal wykorzystywane do polowań na niedźwiedzie i łosie. Muszą one wytropić zwierzynę, osaczyć ją i zatrzymać aż do momentu kiedy przyjdzie myśliwy. Elkhund szary oszczekuje ofiarę i w żadnym wypadku nie pozwala jej uciec. Jeżeli ktoś chce tą rasę właśnie po to, aby był psem myśliwskim to należy rozpocząć szkolenie jak najszybciej. Bowiem psy te są niezależne i muszą nauczyć się pracy z właścicielem. Jest on podatny na szkolenia, ale człowiek w tym wszystkim musi być naprawdę wytrwały i bardzo konsekwentny.
Zdecydowanie nie jest to rasa psa popularna w Polsce, jednak zdarzają się osobniki zarejestrowane oraz dopuszczone do rozrodu. Pamiętaj jednak, aby kupować psy tylko i wyłącznie z hodowli, które są zrzeszone w związkach, które są uznawane za Międzynarodową Federację Kynologiczną.
Bardzo ciężko jest określić cenę za szczeniaka, gdyż rasa ta nie jest popularna. Koszt zależy od wielu czynników, natomiast łatwiej kupić tę rasę za granicą, gdyż tam (szczególnie w Skandynawii) psy te są bardziej znane. Kwota to około kilka tysięcy złotych lub kilkaset euro.
Archeolodzy odkryli szkielety tych psów, które były bardzo podobne do współcześnie żyjącej rasy. Pochodziły one sprzed 4000-5000 lat. W XX wieku w tych psach zakochał się ówczesny prezydent Ameryki- Herbert Hoover i kupił Elkhunda szarego o imieniu Weejie. Od tej pory rasa ta stała się popularna nie tylko w krajach skandynawskich, ale także w USA.
Psy te pasują do osób bardzo aktywnych oraz myśliwych, którzy są w stanie zapewnić tej rasie łańcuch łowiecki. Zwierzęta te muszą codziennie pokonywać naprawdę spore odległości oraz mieć duże podwórko na którym żyją. Bardzo dobrze znoszą mrozy, dlatego mogą mieszkać na dworze. Nie polecamy tej rasy do małego mieszkania.
Wady: uparty, mocno niezależny, posiada bardzo silny instynkt łowiecki, dość mocno linieje dwa razy w roku, niezbędne jest zapewnienie mu naprawdę dużej ilości ruchu
Zalety: Jest niezwykle zrównoważony, kochający swoich właścicieli, spokojny jeżeli zapewni mu się dużo ruchu, bardzo czujny i stróżujący, nie wymaga intensywnej i bardzo skomplikowanej pielęgnacji
Autor
Redakcja RankingKarm.pl